#034 "Jak powietrze" - Agata Czykierda-Grabowska

Jakiś czas temu było dosyć głośno o pierwszej, polskiej powieści New Adult, czyli książce Agaty Czykierdy-Grabowskiej Jak powietrze. Opis mnie nie powalił na kolana, toteż postanowiłam nie wydawać pieniędzy na zakup tej pozycji, jednak gdy nadarzyła się okazja aby zapisać się do Book Touru organizowanego przez Poligon Domowy, nie wahałam się ani chwili i postanowiłam przekonać się na własnej skórze, czy rzeczywiście jest to tak fantastyczna lektura.

Tytuł: "Jak powietrze"

Autor: Agata Czykierda-Grabowska

Liczba stron: 480

Wydawnictwo: OMGBooks

Co przedstawia historia opisana w Jak powietrze? Główną bohaterką jest Oliwia, studentka pochodząca z bardzo dobrej rodziny. Na pozór niezwykle szczęśliwa dziewczyna, której nie brakuje niczego - ma w końcu chłopaka, przyjaciół, pieniądze... Jej życie wydaje się idealne. Pewnego dnia los płata jej figla i stawia przed nią chłopaka z zupełnie innego świata. Dominik mieszka w jednej z gorszych dzielnic warszawskiej Pragi i zajmuje się młodszym rodzeństwem. Pomimo młodego wieku pracuje i stara się zapewnić dzieciakom jak najlepszy dom.

Zdarzenie wydaje się przypadkowe - Oliwia potrąca Dominika, a następnie pomaga mu dotrzeć do szpitala. Tam okazuje się, że chłopak ma złamaną nogę, a niemożność opuszczenia szpitala zmusza go do szantażu - dziewczyna musi mu pomóc, jeśli nie chce aby sprawa trafiła na policję. Po pewnym czasie obydwoje uświadamiają sobie, że nie mogą bez siebie żyć, że wzajemnie się dopełniają. Tylko czy taka miłość ma jakąkolwiek szansę by przetrwać?..

W końcu poczuła, jak samochód w niego uderza, a on upada wprost po koła. Mijały kolejne sekundy, a ona wciąż siedziała w aucie, nie mogąc się poruszyć. W jej sparaliżowanej strachem głowie kołatała jedna myśl: Boże! Zabiłam go.

Na początek muszę Wam powiedzieć, że niezwykle rzadko sięgam po książki z gatunku New Adult. Jest to taki pośredni nurt, pomiędzy typową literaturą dla nastolatek, a literaturą dla dorosłych. Najczęściej dotyka on sfery erotyki, opisując ją jednak w luźny i otwarty sposób. Bohaterowie często zmagają się z demonami przeszłości, toteż New Adult bardzo często sięga po ciężkie tematy, tj. gwałt, pedofilia, molestowanie itd..

W Jak powietrze znajdziemy wszystkie te elementy i to w bardzo dużej ilości, a ponadto praktycznie cały czas będziemy błądzili przez tematy miłosne. Przez niemalże całą lekturę czułam się, jakbym czytała typowy romans, wiecie przypadkowe spotkanie, spojrzenie w oczy i... Bum! Wielka miłość!

Nie jestem w stanie rozsądzić, czy jest to wada, czy też zaleta. Generalnie nie jestem w stanie ocenić tej książki. Czytając ją, nie mogłam się od niej oderwać, jednakże jestem świadoma wielu wad, jakie posiada i które zdecydowanie wpływają niekorzystnie na odbiór całej historii. 

Bohaterowie są... dziwni. Tak, to chyba najlepsze słowo. a rozumiem, że to książka i pewne rzeczy tutaj musiały ulec zmianie, jednak czy ktokolwiek w prawdziwym życiu po godzinie znajomości będzie głęboko zakochany w drugiej osobie? I to znajomości, która rozpoczęła się od potrącenia autem i szantażu. Ale co tam, że Oliwia i Dominik prawie ze sobą nie rozmawiali, tuż po spotkaniu obydwoje byli zachwyceni oczami tej drugiej osoby i czuli niesamowite przyciąganie do niej... 

To nie doskonałość była piękna, to te nie do końca idealne elementy, takie jak mała blizna na linii szczęki i lekko zadarty nos, stanowiły kwintesencję jej urody...

Zarówno Dominik, jak i Oliwia mają swoje własne demony przeszłości. U Dominika są to tematy ciężkie, związane z wychowywaniem się w domu dziecka i wieloma krzywdami. Oliwia natomiast nie potrafi zaznać szczęścia po pewnym wydarzeniu. W dodatku autorka, niczym Adam Mickiewicz w Dziadach, posługuje się oniryzmem i wprowadza nam wizje senne. Szkoda tylko, że w przypadku historii Pani Agaty nie wprowadzają one tutaj jakiś znaczących informacji. Można by wysnuć z nich tylko tyle, że los chce aby Oliwia była z Dominikiem, a autorka chce poużywać stwierdzenia "jak powietrze" kilka razy więcej, niżby było możliwe bez nich.

Oliwia chwilami bywa irytująca, ale generalnie nie mam jej zbyt wiele do zarzucenia. Jej postać jest stosunkowo dobrze zbudowana, chociaż nie jest idealnie. Kilka rzeczy zdecydowanie można by poprawić. Dominik jest natomiast niesamowicie uroczy. Wiecie, to taki typ chłopaka, który poświęcił się dla rodziny, nigdy nie miał dziewczyny i wszystko w sferze miłosnej jest dla niego nowe. Z jednej strony jest takim nieporadnym chłopcem w kwestii miłości, a z drugiej opiekuńczym, odpowiedzialnym młodym mężczyznom, który stał się ojcem dla rodzeństwa. No ideał!

Dzieciaki przeżyły zbyt wiele okropności w swoim krótkim życie, żeby znowu ktoś miał je rozczarować albo sprawić im zawód. Wiedział, że nie jest w stanie chronić ich przez całe życie, ale dopóki są bezbronne i kompletnie od niego zależne, zrobi wszystko, żeby nie stała im się krzywda.

Czy sprawić komuś zawód to aby nie jest synonim słowa rozczarować? xD

Taką bardzo pozytywną częścią książki jest rodzeństwo Dominika, czyli cudowne bliźniaki Hania i Kacper. Urocze dzieci, które zachowują się dokładnie tak jak przystało na ich wiek i są po prostu urocze. Życie ich nie oszczędzało, ale na szczęście mają troskliwego, starszego brata. Nie mogę nie wspomnieć o Łysym z Pragi, czyli takim typowym dresie spod kamienicy Dominika. Łukasz, znany właśnie jako Łysy z pozoru jest takim znanym wszystkim Sebkiem, ale jak przychodzi co do czego, to okazuje się, że to równy gość. Generalnie ma u mnie szacun. 

Język jakim posługuje się Agata Czykierda-Grabowska jest prosty i przystępny, a jednocześnie ma w sobie coś takiego, że wręcz nie można się oderwać od lektury. Mimo że jest to dosyć gruba książka, można ją spokojnie pochłonąć w jedno popołudnie. Czasami humor bohaterów nie do końca do mnie trafiał, jednak w pewnych momentach na mojej twarzy pojawiał się szeroki uśmiech. Zaletą jest również to, że narracja prowadzona jest zarówno z punktu widzenia Dominika, jak i Oliwii. Naprzemiennie poznajemy fragmenty historii widzianej oczami dziewczyny i chłopaka.

- (...) A tak przy okazji, to przypomniałam sobie o jeszcze jednej osobie, za którą się stęskniłam.
- Tak? I kto to taki? - zapytał, czując, że za chwilę serce wyskoczy mu z piersi.
- Łysy z bramy.
Zaczęła się histerycznie śmiać do słuchawki, a on omal się nie opluł, parskając głośno, czym zapewne obudził dzieciaki.

W tekście spotykamy wiele bzdurnych tekstów (inaczej nie potrafię tego określić xD), dla przykładu przytoczę tutaj fragment:

Czy to jest w ogóle normalne - myślał przerażony - że na jej widok dostaję takiego kołatania serca? Czy coś takiego nie grozi zawałem, udarem albo chorobą wieńcową?

Cóż, z tego co mi wiadomo to przyczyną choroby wieńcowej jest głównie miażdżyca, więc w jaki sposób widok Oliwii miałby u niego wywołać tę chorobę? Czyżby nasza bohaterka przesyłała jakieś lipidowe fluidy, które zatykały naczynia krwionośne Dominika? Ewentualnie musiałaby stale podnosić mu ciśnienie, bo w sumie nadciśnienie tętnicze w niektórych przypadkach również może prowadzić do choroby wieńcowej. Jest to zaiste interesująca kwestia. 😉 I muszę Wam powiedzieć, że takich smaczków jest w tej historii sporo, ale że nie jestem Pawłem ze Złych Książek, to odpuszczę sobie dokładną analizę. 😉

Czymś co zdecydowanie mnie miło zaskoczyło był epilog. Nie spodziewałam się czegoś takiego i szczerze mówiąc nie jestem pewna, co o nim myśleć. Ma on formę otwartą i być może wprowadza nas do zupełnie innej historii. 

Jeśli chodzi o oprawę to zaskoczeniem była dla mnie dosyć spora liczba błędów w książce. Braki znaków interpunkcyjnych, brakujące wyrazy, zaimki, nielogicznie złożone zdania. Chwilami miałam wrażenie, że książka w ogóle nie była redagowana! Plusem jest jednak kwestia graficzna - okładka bardzo mi się podoba. Szkoda tylko, że jest papierowa i nie posiada skrzydełek - to czyni ją bardzo podatną na zniszczenia...

Generalnie książka ma swoje plusy, jak i minusy. Jeśli szukacie niezobowiązującej, prostej, dosyć słodkiej lektury, która chwilami potrafi jednak zaskoczyć, to zdecydowanie sięgnijcie po Jak powietrze. Gwarantuję, że nie będziecie mogli się od niej oderwać!

Ocena: 7/10

Tak jak wspomniałam już na początku, książkę przeczytałam w ramach Book Touru organizowanego przez Poligon Domowy oraz OMGBooks. Kasiu bardzo dziękuję za możliwość lektury Jak powietrze!