#027 "Nerve" - Jeanne Ryan

Od momentu kiedy zobaczyłam tę pozycję w planach wydawniczych i obejrzałam zwiastun filmu, wiedziałam, że na pewno muszę zapoznać z tą historią. "Nerve" zapowiadał się fantastycznie, czy spełnił moje oczekiwania?

Tytuł: "Nerve"

Autor: Jeanne Ryan

Liczba stron: 300

Wydawnictwo: Dolnośląskie

Vee zawsze żyła w cieniu swoich przyjaciół - kiedy oni grali na scenie, ona za kulisami dbała, aby wszystko poszło dobrze. Nigdy nie robiła nic szalonego, a od pewnego tragicznego wydarzenia, znalazła się pod ciągłą kontrolą rodziców. W tym samym czasie, w internecie popularność zdobyła gra "Nerve". Polega ona na wykonywaniu wyzwań i wrzucaniu filmów do internetu, gdzie pozostali ludzie mogą je zobaczyć. Ty sam możesz zdecydować czy chcesz zostać widzem, czy też graczem.

"Jestem dziewczyną ukrytą za kurtyną. Dosłownie."

Podjęcie wyzwania oznacza możliwość walki o wymarzone nagrody - bony zakupowe, sfinansowanie studiów, gadżety, telefony, markowe ubrania... Niemalże o wszystko, o czym tylko można zamarzyć. Vee w akcie desperacji wykonuje jedno zadanie i rozpoczyna grę, nie będąc świadomą konsekwencji tego czynu. Problemy zaczną się wtedy, gdy odkryje, że twórcy "Nerve" manipulują życiem uczestników...

"Nerve" przeczytałam niemalże jednym tchem już kilka dni temu, ale musiałam sobie dokładnie przemyśleć, to co chciałam tutaj napisać, dlatego też dopiero dzisiaj pojawia się recenzja. Po tej lekturze miałam bardzo mieszane odczucia - zbyt prosty, schematyczny początek, wciągająca fabuła i genialne zakończenie - te sprzeczności wywołały w mojej głowie mętlik.

Nie mogę powiedzieć, że książka mi się nie podobała. Bo podobała mi się i czytałam ją z dużą przyjemnością, jednakże nie mogę powiedzieć, że zapiera ona dech w piersiach. Oczekiwałam po niej większej dawki emocji, a w pierwszej części historii, nie otrzymałam ich prawie wcale. Olbrzymim plusem, który trzyma całą historię w ryzach, jest język jakim posługuje się autorka. Jest prosty, niewymuszony, przyjemny dla czytelnika, co sprawia, że można łatwo, szybko i przyjemnie chłonąć tekst.

Pomysł na fabułę również muszę docenić. Koncept był naprawdę dobry, chociaż jestem pewna, że można było lepiej go wykonać. Początkowo zniechęciła mnie lekka schematyczność - główna bohaterka to szara myszka, żyjąca w cieniu, w dodatku zostaje sparowana z niesamowicie przystojnym Ianem... Później jednak Vee rozwija się, pokazuje swoje ukryte, mocne i ciekawe cechy charakteru. Co prawda jest to w moim odczuciu nieco zbyt dynamiczne, akcja toczy się na przestrzeni zaledwie kilku dni, jednakże stanowi swoistą zaletę. Dziewczyna przełamuje również swoje bariery, dla pewnej nagrody jest niemalże w stanie zrobić wszystko, wykazuje się niesamowitą odwagą, ale też czasem czystym szaleństwem.

"Czasami fajnie jest zrobić, coś co nie współgra z osobowością."

Ian pojawił się można by rzec "przez przypadek". Został losowo (taaak, jaaasne) przydzielony do Vee, jako jej partner - wspólnie otrzymywali kolejne zadania i mogli się wspierać w ich wykonywaniu. Pomiędzy nim, a naszą główną bohaterką od razu zaczyna iskrzyć. Troszkę zbyt szybko, ale ich relacja ciekawie się rozwija. I co ciekawe, chociaż początkowo miałam Iana za stereotypowego "przystojniaczka", tak z biegiem historii zyskiwał w moich oczach i okazał się być całkiem w porządku facetem.

Czas na napisanie kilku słów na temat "wyzwań", jakie nasi bohaterowie musieli podjąć. Nie, nie będę spojlerować czego dotyczyły, chcę je jedynie ogólnie omówić. Początkowe zadania nieco mnie wprawiły w mały szok. Nie spodziewałam się, aż takich czysto erotycznych wyzwań. Było to w pewnych momentach nieco żenujące, a nagrody wcale nie oscylowały przy wysokich stawkach. Taka prawdziwa gra i świetne nagrody rozpoczęły się wraz z finałową rozgrywką.

O finałowej rozgrywce słów więcej niż kilka należy powiedzieć, w końcu zajmuje ona znaczną część historii (bodajże zaledwie niespełna połowę). O ile wcześniej mogłam narzekać na brak napięcia, tak runda finałowa to czyste trzy godziny zmagań wypełnionych nerwowym oczekiwaniem na koniec. Nie wiedziałam co może się wydarzyć, bohaterowie byli nieprzewidywalni, a twórcy gry nic nie upraszczali, a wręcz przeciwnie. Robili, co tylko mogli, aby wywołać jeszcze większe emocje. I zdecydowanie im się to udało.

Najlepszym momentem całej historii w moim odczuciu jest epilog, który wbija czytelnika w fotel. Zakończenie jest półotwarte, autorka równie dobrze mogłaby spróbować napisać kontynuację (chociaż nie wiem czy jest to w planach), ale może również pozostawić "Nerve", tak jak się zakończył. Daje to szansę czytelnikom na swobodną interpretację dalszych losów Vee i jej ekipy.

Nie oglądałam jeszcze filmu, ale mam w planach udanie się na seans. Wiem jednak, że istnieje wiele różnic między kinową, a książkową historią. Ta książkowa może się podobać, ale zdecydowanie nie polecam jej dla młodych osób ze względu na obecność wyzwań związanych z erotyką (chociaż w sumie, większość gimnazjalistów wie dzisiaj o seksie niemalże wszystko, lecz w dalszym ciągu liczę, że to wiedza jest głównie teoretyczna, a nie praktyczna). Jest to historia prosta, lecz ciekawa, która dla wymagających czytelników może być zdecydowanie zbyt słaba. Warto się zapoznać z tą pozycją, ale nie miejcie zbyt wygórowanych oczekiwań wobec niej, bo możecie się zawieść. ;)

"Jesteś Widzem czy Graczem?"

Ocena: 6.5/10

Za książkę bardzo serdecznie dziękuję Grupie Wydawniczej Publicat! 

Nareszcie! Po sześciodniowej przerwie powracam z nowym postem i z góry przepraszam Was za taki drobny przestój, ale ostatni tydzień był po prostu okropny! Sama się dziwię, że dzisiaj udało mi się ukończyć tę recenzję, miałam wrażenie, że zasnę nad klawiaturą. Tak się jednak nie stało, z czego jestem niezwykle zadowolona.

Czytaliście Nerve? Jakie macie opinie?

A może chcecie dopiero przeczytać?