#026 "Osobliwy dom Pani Peregrine" - Ransom Riggs

Tak! To właśnie dziś nadszedł dzień premiery ogromnie wyczekiwanego przeze mnie filmu - "Osobliwego domu Pani Peregrine". Niestety jeszcze nie wiem, kiedy wybiorę się na seans, jednakże dzisiaj z okazji tego wyjątkowego dnia chciałam podzielić się z Wami recenzją książki, na której to podstawie powstała filmowa historia.

Tytuł: "Osobliwy dom Pani Peregrine"

Tytuł oryginału: "Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children"

Seria: Pani Peregrine #1

Autor: Ransom Riggs

Liczba stron: 400

Wydawnictwo: Media Rodzina

Jacob od dziecka słuchał opowieści dziadka o jego cudownych przyjaciołach i intrygującym sierocińcu, do którego trafił podczas ucieczki z Polski w trakcie drugiej wojny światowej. W historiach pojawiały się niezwykle osobliwe postacie, m.in. lewitująca dziewczyna, rodzeństwo o niezwykłej sile fizycznej, czy niewidzialny chłopiec. Jake nigdy nie wierzył w baśniowe historyjki, a rzekome dowody na prawdziwość opowieści dziadka - zdjęcia - były dla niego zwykłym fotomontażem. 

Wszystko zmieniła tragiczna śmierć dziadka i zauważony przez Jake'a potwór. Zbierane przez chłopaka dowody pokazały, że prawdę można odkryć tylko na miejscu w budynku starego sierocińca. Chłopak wyrusza więc na tajemniczą wyspę, aby zbadać tajemnice dziadka i trafia do ruin domu Pani Peregrine. Niezwykle odkrycie doprowadzi go do pętli Osobliwców. Pętli czasowej, która chroni ich przed czymś przerażająco niebezpiecznym... Od tej chwili w każdym momencie może nadejść najgorsze...

"Kiedyś marzyłem o ucieczce przed zwykłym życiem, ale tak naprawdę moje życie nigdy nie było zwyczajne. Po prostu nie zauważałem jego niezwykłości."

Wstyd mi to wyznać, ale "Osobliwy dom Pani Peregrine" czekał na mojej półce niemalże półtorej roku. Nie miałam ochoty się za nią zabierać i pomimo olbrzymich próśb ze strony koleżanki, po prostu nie chciało mi się jej czytać. Wydawało mi się, że mam na regale znacznie lepsze lektury. Jakże się myliłam! Co mnie wreszcie skłoniło w sierpniu do lektury? Nadchodząca premiera filmu oraz fakt, że wypożyczyłam z biblioteki drugą część tej osobliwej serii.

W książce zatraciłam się od pierwszych stron. Ciężko mi powiedzieć dlaczego tak się stało, gdyż obiektywnie patrząc na tę historię, należy stwierdzić, że jej początek nie jest jakiś szczególnie wyjątkowy, czy wypełniony ciekawą, szybką akcją. A jednak! Ransom Riggs wykreował historię, która pomimo dość wolno rozwijającego się tempa akcji, może całkowicie pochłonąć czytelnika i nie wypuścić, aż do ukończenia ostatnich stron. Dokładnie tak było ze mną i dzięki temu już po kilkunastu stronach zrozumiałam dlaczego moja przyjaciółka, aż tak mocno pokochała tę historię.

Brnęłam wraz z Jacobem przez kolejne stronice tej wyjątkowej historii i nie mogłam wyjść z podziwu dla Ransoma Riggsa, który zaplanował każdy najmniejszy szczegół swojej opowieści. Spotykałam z nim kolejne, nowe postacie i chociaż, nie poznajemy tutaj zatrważającej ilości Osobliwców, to każdy z nich ma dobrze zarysowany charakter. Stanowi to bardzo duży plus dla całokształtu i wprawia mnie w ogromne zdziwienie, biorąc pod uwagę, że "Osobliwy dom Pani Peregrine" to debiut tego autora! Ciekawostką dla Was może być fakt, że żoną Riggsa, jest Tahereh Mafi, autorka trylogii "Dotyk Julii", która przy powieściach z cyklu Pani Peregrine wypada bardzo słabo.

Warty uwagi, jak i wspomnienia, jest motyw podróży w czasie oraz manipulowania czasem. Tak, moi drodzy, książka ta przeniesie Was w realia drugiej wojny światowej, a dokładniej do dnia trzeciego września 1940 roku, kiedy to została utworzona pętla czasowa przez ymbrynkę, Almę Peregrine, służąca do ochrony osobliwych dzieci. Riggs przenosi nas w ten sposób w całkowicie magiczny świat, bez użycia jakiejkolwiek magii. Świat przedstawiony nie odbiega od normalnych realiów danych czasów. Wyjątkiem są pojawiające się postacie, a obok Osobliwców, spotkacie tutaj głucholce i upiory.

"Wszyscy podopieczni pani Peregrine utknęli we własnej młodości, całkiem jak Piotruś Pan i jego zaginieni chłopcy."

Kolejnym plusem dzieła Ransoma Riggsa jest naprawdę genialny humor. Bardzo często poważne sytuacje przeplatają się ze śmiesznymi zdarzeniami, jak i cudownymi, zabawnymi dialogami, które dodają realizmu powieści, jak i wykreowanym bohaterom. Jedną z lepszych postaci, jest w moim odczuciu Millard, niewidzialny chłopak, pedantycznie studiujący wszystko co tylko jest możliwe, jednakże obdarzony także doskonałym poczuciem humoru. Po prostu uwielbiam tego chłopaka!

Książka ta, ma tak wiele zalet, że mam wrażenie, jakbym pisała pieśń pochwalną na jej cześć, a nie zwykłą recenzję... Ale skoro mam co chwalić, to chyba dobrze, nieprawdaż? Jestem pewna, że jest to najlepsza książka, po jaką sięgnęłam od czasów lektury mojego ukochanego "Metra 2033" Dmitry Glukhovsky'ego.

"Pani Peregrine oznajmiła, że ma mi odstąpić krzesło, po czym odesłała go do pokoju, żeby się ubrał. 

- Ile razy mam powtarzać, ze kulturalni ludzie nie jadają kolacji nago! - krzyknęła za nim."

Nie mogę nie wspomnieć o pięknej oprawie graficznej, która wyróżnia tę pozycję spośród innych książek. Wiem, że jest to niemalże punkt obowiązkowy każdej recenzji "Osobliwego domu Pani Peregrine", ale nie sposób nie wyróżnić genialnej pracy grafików, jak i autora przy wyszukiwaniu takiej ilości fantastycznych zdjęć. Zdjęć, które idealnie uzupełniają historię, a wręcz ją w wielu wypadkach ją tworzą. Składam pokłony za wykonaną pracę, która tylko potwierdza genialne przygotowanie Riggsa do napisania tej powieści. Wydawnictwo można pochwalić za dobre wydanie w rozsądnej cenie, która tym bardziej zachęca do zakupu.

Polecam tę pozycję każdemu, gdyż sądzę, że naprawdę potrafi trafić w różnorodne gusta. Gatunkowo "Osobliwy dom Pani Peregrine" określany jest mianem thrilleru z elementami horroru i spotkałam się z przypadkami, gdzie osoby miały wątpliwość, czy nie jest to zbyt straszna historia dla nich. Jeśli macie podobne myśli, ani chwili dłużej się nie wahajcie, tylko sięgajcie po tę książkę! Nie przerazi Was na śmierć, zapewniam! ;) 

Ocena: 9,5/10

Czytaliście? Wybieracie się do kina?
Ja nie mogę się doczekać seansu, tym bardziej, że Panią Peregrine gra moje ukochana Eva Green, a cały film pod swoje skrzydła wziął Tim Burton! Zapowiada się naprawdę genialnie! :)