#033 "Porwana pieśniarka" - Danielle L. Jensen

Cześć Robaczki!

Dzisiaj zapraszam Was na recenzję książki, która dosyć długo czekała, aby wreszcie trafić w moje łapki. Po większych i mniejszych zawirowaniach sięgnęłam wreszcie po powszechnie wychwalaną w blogosferze, jedną z najgorętszych premier z początku tego roku, czyli po prostu po "Porwaną pieśniarkę". Czy i mnie również przypadła do gustu?

Tytuł: "Porwana pieśniarka"

Tytuł oryginału: "Stolen Songbird"

Autor: Danielle L. Jensen

Liczba stron: 432

Wydawnictwo: Galeria Książki

Cecile prowadziła prawie normalne życie. Mieszkała na wsi z ojcem, miała najlepszą przyjaciółkę i powoli przygotowywała się do wyjazdu do miasta, do matki. Razem z nią miała stać na największych scenach i zachwycać ludzi swoim głosem. Wszystkie plany pokrzyżowało porwanie. Dziewczyna została siłą pochwycona i sprowadzona do Trollus. Trollus to legendarna kraina trolli. Pięćset lat wcześniej zła czarownica rzuciła klątwę na to miejsce i zostało ono pogrzebane pod tonami masywnych skał ze zwalonej góry. Dotychczas Cecile sądziła, że trolle i ich kraina to jedynie mit. Lecz jak widać w każdym micie znajduje się ziarnko prawdy...

Dziewczyna, jak szybko się dowiaduje, została sprowadzona do Trollus, aby poślubić księcia Tristana, gdyż według przepowiedni powinno to zdjąć klątwę ciążącą na trollach od setek lat. Cecile myśli początkowo tylko o jednej rzeczy - ucieczce. Z czasem poznaje jednak coraz lepiej środowisko trolli i zaczyna rozumieć motywy ich postępowania, a nawet budzi się w niej iskierka uczucia skierowana w stronę przystojnego Tristana. Czy ludzka dziewczyna będzie w stanie pomóc istotom z innego świata? I co się stanie, gdy część trolli postanowi się zbuntować przeciw arystokratom?

- Jesteś ostatnim mężczyzną na świecie, którego chciałabym poślubić – wysyczałam.
- Sam też nie raduję się tą perspektywą – odparł Tristan – ale czasami musimy robić rzeczy, które wydają nam się nie do pomyślenia.

Po "Porwaną pieśniarkę" sięgnęłam bez jakiś większych oczekiwać. Słyszałam o niej wiele, naprawdę wiele dobrego, ale tak jak np. książki Hoover kompletnie do mnie nie przemawiała. Niby tematyka fajna, niby wpada w moje gusta, niby wszyscy chwalą, ale nie czułam niczego. Nic mnie do niej nie przyciągało. Gdy jednak miałam możliwość wyboru książki i nie mogłam wpaść na nic konkretnego, postanowiłam spróbować dać szansę twórczości Jensen. I nie zawiodłam się.

Akcja książki pędzi jak szalona i dosłownie nie można się od niej oderwać. Co kilka akapitów, co kilka stron czeka na nas mniejszy, bądź większy zwrot akcji, dowiadujemy się czegoś innego i coraz mocniej wkręcamy się w fabułę. Lekki, plastyczny język, jakim posługuje się pisarka jedynie potęguje ten efekt. Całość czyta się naprawdę szybko i ma się ochotę na więcej.

– Jakie to błyskotliwe. A skoro już mowa o błyskotliwości, zamierzałaś uciec? – Przyjrzał się mojemu ubraniu. – W szlafroku i na bosaka? Powiedz mi, czy jeśli włożę piżamę i ranne pantofle, będę mógł do ciebie dołączyć, czy to samotna wyprawa?

Cecile początkowo mnie irytowała. Trafiła do Trollus i jedyne o czym mogła myśleć to ucieczka. Jej bezmyślne, wręcz głupie próby ucieczki lekko zniesmaczyły mi początek lektury, ale na szczęście później nasza główna bohaterka lekko się ogarnęła. Jedyny moment w którym poczułam mocną nieścisłość pojawił się w momencie "pobudki" podczas drugiego dnia jej pobytu w Trollus. Dotychczas była obrażona na wszystkich i wszystko, nie tolerowała swojego męża, po czym tego poranka zaczęła się z nim żartobliwie droczyć, co wywołało u mnie lekki mindfuck. Później powróciła do swojego standardowego zachowania, które jednak na przestrzeni kolejnych miesięcy uległo zmianie. 

- Dlaczego? - Uderzyłam pięściami w stół. - Dlaczego nie możesz mi uwierzyć? Dlaczego mi nie ufasz?
- Ponieważ jesteś człowiekiem, Cecile. Możesz okłamać nawet samą siebie.

Tristana polubiłam od początku. (Czy tylko mnie od razu to imię kojarzy się z Dziejami Tristana i Izoldy?) Nie chcę Wam opisywać dlaczego zapałałam sympatią do Tristana i co dokładnie wzmocniło moje uczucia do jego postaci, gdyż obawiam się, że byłby to spojler. I to prawdopodobnie bardzo duży spojler. A z reguły ich unikam. 😉 Drugą męską postacią o jakiej Wam opowiem jest Marc. To mój drugi kandydat na męża z tej książki i, po głębszej analizie moich uczuć, stawiam praktycznie na równi z Tristanem, chociaż nie gra on tu wiodącej roli. Jego historia jest niezwykle smutna i ujmująca, a on pomimo utraty niemalże całego swojego świata, nadal stara się jakoś żyć i pomagać przyjaciołom.

Niezwykle podoba mi się kreacja trolli w powieści Jensen. Moje pierwsze skojarzenie ze słowem troll dotychczas to obraz brzydkiego, pozbawionego jakiejkolwiek symetrii stworka. Brzydko pachnącego stworka bez żadnych manier. W "Porwanej pieśniarce" jest inaczej. Jak to sama autorka napisała trolle "(...) bardziej przypominają piękne rzeczy, które miały pecha i zostały uszkodzone.". Lecz wśród nich zdarzają się również przystojni mężczyźni, czy urodziwe kobiety. Jednym z takich przypadków jest właśnie Tristan, co chyba znacznie ułatwiło Cecile życie.

Podsumowując - historia ukazana w "Porwanej pieśniarce" bardzo mi się podobała. Jest to lekki powiew świeżości w młodzieżowej fantastyce i jak na razie chwila wytchnienia od wszechobecnych trójkątów miłosnych. Motyw trolli pojawia się dosyć rzadko w literaturze popularnej, więc tym bardziej warto go docenić. Książka posiada lekkie wady, jednak zalety znacznie nad nimi przeważają i pozostawiają pozytywne odczucia po lekturze, Jeśli jeszcze nie czytaliście tej pozycji, to zachęcam Was do zakupu, czy też do wypożyczenia jej. 😊

Ocena: 8/10 

Za książkę dziękuję Księgarni MegaKsiazki.pl

Wszystkiego najlepszego z okazji jutrzejszych mikołajek! 

Samych wymarzonych, książkowych prezentów!