#031 "Gra o Tron. Powieść graficzna. Tom 1"

Dzisiaj będzie stosunkowo krótko i na temat. O nie! Tym razem spodziewajcie się licznych dygresji, a to wszystko za sprawą przeczytanej przeze mnie powieści graficznej stworzonej na podstawie "Gry o Tron". 😉

Tak, owszem, szarlotka była pyszna, dzięki, że pytacie. 😏

Tytuł: "Gra o Tron. Powieść graficzna. Tom 1"

Tytuł oryginału: "A Game of Thrones: The Graphic Novel: Volume One"

Autorzy: Daniel Abraham, George R.R. Martin
Liczba stron: 176
Wydawnictwo: Amber

Całą dzisiejszą opowieść zacznę od dygresji - czyli opowiem Wam jak to się w ogóle stało, że "Gra o Tron" wpadła w mojej łapki. Dawno, dawno temu... Pewnego zimnego, wrześniowego przeglądałam różne strony i natrafiłam na wyprzedaż na stronie internetowej Matrasa. Weszłam więc w podanego linka, przejrzałam wszystkie pozycje i moje oczyska ujrzały pośród nich ilustrowaną wersję "GoT" za bagatelną kwotę - bodajże czternastu, bądź piętnastu złotych. Jakoś tak już wcześniej chciałam zapoznać się z dziełem Martina, ale bałam się, że mój móżdżek nie ogarnie całej tej złożoności jego uniwersum, więc ostatecznie nie sięgałam po tę cudowną cegiełkę, jaką jest normalna, klasyczna powieść. Wtedy jednak pojawiła się przede mną wyśmienita opcja - mogłam zobaczyć, czy komiksowa wersja dzieła Martina do mnie przemówi, czy też raczej w dalszym ciągu powinnam odraczać termin zakupu serii "Pieśń Lodu i Ognia".

Po małych zawirowaniach książeczka cieniutka, lecz duża pod względem formatu, trafiła wreszcie w moje łapki i dosyć szybko uporałam się z jej lekturą podczas jednego z październikowych wieczorów. Zaczęłam czytać, wciągnęłam się po uszy i nie mogłam się oderwać! Ze smutkiem przewracałam później ostatnią kartkę, wiedząc, że, przynajmniej chwilowo, jest to mój koniec przygody ze światem Westeros.

Nie jestem w stanie stworzyć opisu fabuły w taki sposób, aby Wam niczego nie zaspojlerować, ani też aby było to interesujące, więc wyjątkowo posłużę się opisem "okładkowym", liczę, że mi to wybaczycie:

Nadchodzi zima. Tak brzmi dewiza rodu Starków, lordów najdalej wysuniętej na północ ze wszystkich krain, które poprzysięgły wierność królowi Robertowi Baratheonowi, zasiadającemu na tronie w dalekiej Królewskiej Przystani. Eddard Stark sprawuje w imieniu króla Roberta rządy w Winterfell. Daleko na północy, za wyniosłym Murem, kryją się Dzicy i znacznie gorsze istoty, po długim lecie uznane za mit. Z nadejściem zimy okazało się jednak, że są realne i śmiertelnie groźne.

Lecz bliższa groźba kryje się na południu. Królewski namiestnik zmarł w tajemniczych okolicznościach. Robert wyruszył do Winterfell, zabierając ze sobą królową - piękną, lecz zimną Cersei, syna - okrutnego i zarozumiałego księcia Joffreya, i braci królowej - Jaimego i Tyriona. Pierwszy jest niezrównanym szermierzem, drugi karłem o niebezpiecznie bystrym umyśle. Wszyscy zmierzają ku Winterfell i spotkaniu, które zmieni losy królestw.

Tymczasem za Wąskim Morzem dziedzic rodu władającego ongiś całym Westeros snuje plany odzyskania tronu przy pomocy armii barbarzyńców, których lojalność kupi za jedyne, co mu zostało wartościowego: swą piękną i niewinną siostrę.

Jestem zafascynowana złożonością fabuły i losów bohaterów. Wszystko wydaje mi się niezwykle dopracowane i nie mogę się doczekać, aż sięgnę po właściwą powieść. Na razie zaczęłam oglądać dodatkowo serial i powiem Wam, że się wciągnęłam chyba nawet bardziej niż w komiks. Szkoda tylko, że ostatnio mam coraz mniej czasu wolnego, który mogłabym poświęcić na czytanie.

Forma komiksu, w szczególności tak krótkiego, ogranicza możliwości dokładnego poznania bohaterów, tym bardziej, że w "Grze o Tron" jest ich naprawdę sporo. Nie mogę powiedzieć, że postacie były jednowymiarowe, bo takie zdecydowanie nie były. Można nawet w tej formie zauważyć ich unikalne, mocne, wyróżniające je cechy, jednak myślę, że w normalnej powieści będzie to zdecydowanie bardziej wyraziste.

Podoba mi się postać Daenerys/Khaleesi - nie jest ona główną wiodącą postacią w historii, bo znacznie częściej śledzimy losy Starków oraz króla Roberta, lecz ma ona w sobie coś takiego, co nie pozwala przejść koło niej obojętnie. Eddard Stark jakoś tak również wkupił się w moje łaski i wpisał się w grono bohaterów, którym kibicuję, aby przeżyli wszelkie krwawe jatki w jakich gustuje Martin. Na wskroś różne odczucia mam natomiast w stosunku do królowej. Po prostu nie cierpię Cersei Lannister, normalnie niedobrze mi się robi na widok tej dwulicowej wiedźmy. 

Na koniec zostawiłam sobie chyba najlepszego (Pamiętajcie, że to całkowicie subiektywna ocena!) bohatera, czyli Jona Snowa. Mogłabym się nad nim długo roztkliwiać, ale postaram się streścić. Było mi go chwilami okropnie szkoda, dlatego że niektórzy traktują go jak "drugą kategorię", tylko dlatego, że jest bastardem. Polubiłam go w trakcie lektury, ale gdy zaczęłam oglądać serial to się w nim normalnie całkowicie zakochałam.

Dziewczyny czy on nie jest uroczy? I przy okazji przystojny? 😀

Obiecuję, że gdy obejrzę więcej odcinków to na pewno stworzę post o serialu i tam opiszę moją miłość do Jona. I oczywiście do reszty obsady. 💞😁

Przyznam się Wam, że o komiksach nie mam zbyt dużej wiedzy. Przeczytałam w swoim życiu ich niezbyt dużą ilość, jednak kreska Daniela Abrahama przypadła mi do gustu. Podobało mi się to jak lekko przedstawia on kolejne sceny, pomimo że niektóre z nich mogłyby się wydawać niezwykle trudne do zobrazowania.

Jako kompletnemu laikowi w świecie "Gry o Tron" powieść graficzna niewyobrażalnie mocno mi się podobała. Jedyne zarzuty mam do wydawnictwa, które mogło się postarać o lepszą oprawę - okładka nie ma skrzydełek i dosyć łatwo ją uszkodzić np. jeśli chcecie zabrać książkę ze sobą w podróż, jednak nie wpływa to na moją ocenę treści. A! No i może jeszcze jeden mały minusik tym razem za długość. Naprawdę niecałe dwieście stron to bardzo mało i myślę, że przydałoby się jeszcze chociaż minimum pięćdziesiąt dodatkowych. Bardzo polecam, chociaż koszt książki jest dosyć wysoki, to może uda Wam się upolować ją na jakiejś promocji! :)

Ocena: 9/10

Jak mija Wam ten weekend?
Ja kompletnie nie mogę się na niczym skoncentrować, a deszczowa pogoda wpływa na mnie depresyjnie... 😢

PS. Post dedykuję Magdzie, która czekała i czekała na tę reckę i doczekać się nie mogła, ale wreszcie się pojawiła! Madzia, wybacz, że o Tobie zapomniałam 😗💋💕