#001 "Poradnik pozytywnego myślenia" - Matthew Quick

Witajcie na moim nowym/starym blogu!

Kilka lat temu próbowałam troszkę z blogowaniem... Niestety nie wyszło. 

Teraz wróciłam z nowym zapałem, nowym pomysłem na bloga, nowym gustem czytelniczym i dojrzalszym spojrzeniem na świat. 

Po krótce o sobie - mam na imię Ola, uczę się w katowickim liceum, uczęszczam do klasy o profilu biologiczno-chemicznym. Moje największe pasje to siatkówka i literatura. Uwielbiam zarówno czytać, jak i pisać, o czym możecie przekonać się, gdyż publikuję dwa opowiadania (fanfiction o tematyce siatkarskiej, jedno zakończone, jedno w trakcie). Czasami jestem niesamowicie roztrzepana, a czasami aż do bólu perfekcyjna. Uwielbiam tworzyć "twórczy nieład" w moim pokoju. W przyszłości, cóż, pragnę być przede wszystkim szczęśliwa. I mieć jeża. Ewentualnie żółwia. :)

Mam nadzieję, że moje przemyślenia i recenzje przypadną Wam, drodzy czytelnicy, do gustu i zostaniecie tutaj na dłużej.

Na początek - optymistyczny akcent, czyli "Poradnik pozytywnego myślenia". 

Zapraszam Was do komentowania, do pozostawienia like'a na facebookowym fanpage'u strony oraz do dyskusji na moim asku (zakładka pytania) - możecie zadawać mi tam pytania (nawet nie mając konta) i poznać mnie nieco. :)

Miłej lektury! 

Iadala

"Poradnik pozytywnego myślenia" - Matthew Quick

"Poznajcie Pata. Pat ma pewną teorię – jego życie to film, który zakończy się happy endem, czyli powrotem jego byłej żony. Pat musi tylko spełnić kilka warunków: robić codziennie setki brzuszków, czytać więcej książek, biegać ubrany w worek na śmieci, żeby zgubić ostatnie zbędne kilogramy, ćwiczyć bycie miłym i dwa razy dziennie łykać kolorowe pastylki. (Fakt, że Pat spędził kilka lat w zakładzie dla psychicznie chorych nie jest chyba wielkim zaskoczeniem.). Niestety nic nie układa się tak, jak powinno. Nikt nie chce rozmawiać z nim o Nikki, jego ukochane Orły przegrywają kolejne mecze, a ojciec twierdzi, że Pat przyniósł pecha drużynie. Na domiar złego za Patem łazi piękna, choć równie stuknięta jak on Tiffany, prześladuje go Kenny G, a nowy terapeuta sugeruje zdradę jako formę terapii! Pat nie przestaje jednak myśleć pozytywnie. Czy to wystarczy, by osiągnął swój cel?"

"Poradnik pozytywnego myślenia" to pierwsza książka Matthew Quicka, po którą sięgnęłam. Dlaczego? Otóż dawno, dawno temu, tuż po premierze filmu zrealizowanego na podstawie tejże właśnie powieści, miałam okazję go obejrzeć i bardzo mi się spodobał. Wariaci mogą być naprawdę interesujący!

Pat Peoples to trzydziestoletni (według niego samego) mężczyzna, zamknięty w niedobrym miejscu, w którym każdy ma pesymistyczne podejście do życia i nikt nie wierzy w jego oczekiwane szczęśliwe zakończenie. Szczęśliwe zakończenie, czyli koniec rozłąki z ukochaną żoną Nikki, opanowanie agresji i bycie dobrym mężem.

Wszystko wydaje zmierzać się ku dobremu - matka Pata zabiera go do domu z niedobrego miejsca, nowy terapeuta nie kwestionuje jego nadziei na szczęśliwy finał, a on sam może czasami nie zażywać kolorowych pastylek i bez przeszkód spędzać całe dni na ćwiczeniach fizycznych oraz, okazyjnie, na dopingowaniu swojej ulubionej drużyny futbolowej. Co się jednak może wydarzyć, gdy w jego życiu pojawi się, podobnie jak on niezrównoważona, Tiffany, wierna towarzyszka w joggingu?

Quick w swojej powieści wprowadza nas w świat osoby niezrównoważonej psychicznie, która nie do końca zdaje sobie sprawę ze swojego problemu. Inaczej postrzega świat, a rzeczy niejednokrotnie normalne dla nas, są dla niej niezrozumiałe... Cóż, Pat wykazuje podstawowe cechy mentalności dziecka, nic więc w tym dziwnego.

Całą historię czyta się niesamowicie lekko i przyjemnie, być może właśnie przez tę nietuzinkową narrację i naprawdę ciekawą fabułę. Niestety całość jest dosyć przewidywalna, jednak nie odbiera to wyjątkowego uroku tej książki. Minusem dla niektórych czytelników może być fakt, że Pat to zagorzały fan Orłów i spora część wydarzeń jest związana, bezpośrednio lub pośrednio, z futbolem.

Quick przedstawia nam, oprócz głównego bohatera, również inne skomplikowane portrety psychologiczne. Na drugi plan wysuwa się ojciec Pata, którego dobry humor zależy tylko i wyłącznie od wyniku spotkań jego drużyny futbolowej oraz Tiffany, która po stracie męża stała się nałogową nimfomanką, straciła pracę i również wylądowała na terapii.

Ze wstydem przyznaję, że z książką było mi wyjątkowo nie "po drodze", przez stosunkowo długi czas... Aż kilka dni temu trafiła na moją półkę w wyniku wymiany książkowej. Z racji długiej, wolnej majówki bardzo szybko i z dużą przyjemnością się z nią zapoznałam, w efekcie czego mogła powstać ta recenzja.

Polecam tę pozycję każdemu, kto chciałby się zrelaksować i sięgnąć po coś lekkiego, lecz jednocześnie nie do końca banalnego. Każdemu, kto chciałby popatrzeć na świat przez pryzmat "dorosłego dziecka". Każdemu, kto chciałby zobaczyć optymistyczne podejście do życia i szczęśliwe zakończenie, nawet jeśli wszystko idzie zupełnie na opak...